Arbeidarpartiet sitt forsøk på distriktspolitikk er endå eit steg inn i skoddeheimen

Kai Aage Pedersen

31.10.20 10:02 31.10.20 10:08

For abonnentar

Leiar Dette er ein leiar. Leiaren gir uttrykk for avisa si haldning.

Arbeidarpartiet har laga ei distriktsmelding med ein nesten romantisk tittel: By og land hand i hand.

Jonas Gahr Støre og co. ser truleg føre seg dei små bygdene og dei store byane som held kvarandre kjærleg i handa. By og land skal spele kvarandre gode, dei går i lag inn i solnedgangen, og lever lykkeleg i lag i all framtid.

Dette er eit flott ideal å ha på doveggen. Men er det oppskrifta på å snu den negative utviklinga i distrikta, og vil slike formuleringar hjelpe Arbeidarpartiet til regjeringsmakt? Og er det nokon av oss i distrikta som renn over av entusiasme når vi les noko slikt? By og land hand i hand.

Østfoldingen Stein Erik Lauvås har leia arbeidet med distriktsmeldinga. Og då meldinga vart lagt fram gjorde han det klart at kvar einaste statsråd skal få marsjordre om at tiltaka i planen skal gagne både by og land. Med andre ord: Eit tiltak som gagnar innbyggjarane i Holsen skal også gagne folk i Oslo.

Men først må altså Arbeidarpartiet få plass rundt kongens bord. Og spørsmålet er om dokumentet dei no har presentert er ein distriktspolitikk, eller om det er ein valstrategi der alle må få litt? Arbeidarpartiet vil rett nok styrke kommuneøkonomien, men den skal styrkast like mykje i Bergen som i Sunnfjord og i Askvoll. Og slik er gjennomgangstonen i heile distriktsplanen. Store reformer er det umogleg å få auge på, og i kulepunkta dei sjølv har formulert, blir det nesten alltid skrive at dette gjeld heile landet:

Kraftig satsing på arbeidsplassar og verdiskaping i distrikta
Vi vil etablere lokale senter der ein kan få ordne med pass og førarkort osb.
Meir utdanningstilbod over heile landet
Styrka ambulanseteneste og betre jordmortilbod over heile landet
Fleire politifolk i heile landet
Utvikle «regionavtalar» mellom staten, kommunar og regionar, som skal sikre utvikling og vekst i heile landet

Arbeidarpartiet sin plan for distrikta er full av gode intensjonar. Men tiltak som gagnar alle er ingen politikk. Det er rett og slett umogleg å sjå føre seg at distrikt og by skal gå hand i hand viss sentraliseringsbølga skal temjast. Politikk er å prioritere, ikkje å seie ja til alt.

Partileiar Jonas Gahr Støre har vore skulda for å vere ein tåkefyrste som styrer eit parti utan retning. Å legge fram ein plan for distriktspolitikken, som skal ha like stor appell i byen som å bygda, forsterkar dette inntrykket. Her trengst tydeleg retning, det trengst reformer, og Ap-politikarar i heile landet fortener å bli engasjert og motivert av ein ny distriktspolitikk. No bør dei ta bladet frå munnen og seie det dei meiner rett ut: «Dei store byane klarer seg heilt fint og vil ikkje få fem øre ekstra. No skal distrikta styrkast.» Men den setninga får vi nok aldri høyre. Arbeidarpartiet sitt forsøk på distriktspolitikk er endå eit steg inn i skoddeheimen. Veljarane står att og lurer på kva dei eigentleg vil med dette landet vårt.

By og land hand i hand.